Juan Gaiteru deitzen zioten arren, berak ez zuen inoiz instrumentua gaita izenez aipatu, dultziña izenez baizik. Erabiltzen zuen dultzaina Durangon erosi zion Pradere dultzainagile ezagunari, 1916an, 15 pezetan.

Lanbidez nekazaria, Morro meategian lan egin zuen zaindari, soldadutzara joan aurretik. Soldadutzan solfeoa ikasi zuen, baina nahiago zuen belarriz jo, notak jarraitzea baino errazagoa iruditzen baitzitzaion.

Gustuko zuen edozein pieza erraz egokitzen zuen dultzainara, eta bere errepertorioan sartzen zuen. Jotak eta porrusaldak jotzen zituen nagusiki, baina baita ere fandangoak, arin-arinak eta pasodobleak, baita Aita San Miguel Iurretako abestia, Errege martxa eta karlistei lotutako piezak ere.

40 urtez jotzen aritu ondoren, alargundu egin zen, eta jendaurrean jotzeari uztea erabaki zuen. Hala ere, 1978an, Jose Javier Abasolo «Tiliño» iurretarrak animatuta, berriz hartu zuen instrumentoa, Iurretan urtero San Migel jaietan egiten zen Trikitilari Egunean parte hartzeko. Orduz geroztik, ohiko partaidea izan zen jai horretan, eta 1979an omenaldia egin zioten. 1983an beste omenaldi bat jaso zuen, Guardiako Dultzainero Egunaren IX. edizioan.

1985ean, Juan Mari Beltranen eskutik, bizkaitar dultzaineroen ordezkari izan zen Euskal Herriko instrumentu tradizionalen piezak eta bideoak biltzen dituen Euskal Herriko soinu tresnak diskoaren eta bideoaren grabazioan.

1988ko azaroaren 1ean hil zen, Bediako Barrueta baserrian.